Sérstaða Íslendinga..

Íslendingar hafa löngum verið taldir frekar skrítin þjóð og birtist það mjög vel í ýmsum tölulegum staðreyndum. Það að meðalaldur fólks í giftingarhugleiðingum sé 33 ár er auðvitað frekar sérstakt. Þar sem ég hef búið og dvalið erlendis tíðkast það að fólk giftist sem fyrst, jafnvel fyrir tvítugt. Þar þykir mjög eðlilegt að fólk hittist, fari á nokkur stefnumót á löngum tíma - ekkert stress, og svo giftist það kannski 1-2 árum síðar - ef samningar nást.

Við Íslendingar erum miklu bráðlátari en þetta og getum ekki hamið okkur í þessum málum sem sést best á tíðni fæðinga barna ungra kvenna hér á landi. Það er hinsvegar mjög fátítt í þessum löndum sem ég þekki til að stelpur séu að eignast börn fyrir 25 ára aldur og jafnvel ekki fyrr en 30-35 ára. Þar eru þessir hlutir teknir skipulega og í réttri röð án einhvers flandurs sem við Íslingarnir erum svo vel þekktir fyrir.

Einnig er hin séríslenska trúlofun alveg sér á parti. Í Ameríkusýslu og annarstaðar munu menn segja að þeir séu "engaged to be married" þegar þeir trúlofa sig og oftar en ekki eru þeir svo giftir 6-12 mánuðum síðar enda búnir að skuldbinda sig til þess. Hjá Íslendingunum er þetta hinsvegar annað mál. Menn líta á trúlofun sem ákveðið ástand sem í raun bindur þá ekki til giftingar heldur stígur bara hálft skref í átt til giftingar og geta því verið trúlofaðir í mörg ár algjörlega án allra skuldbindinga til að klára málið.

Það er s.s. alveg öfugt farið með okkur miðað við margar aðrar "siðmenntaðar" þjóðir. Við hittumst, eignumst börn, skiljum, hittum aðra og eignumst fleiri börn, skiljum hugsanlega aftur og einusinni enn. Síðan eftir allan þennan pakka erum við kannski (sum) loksins búin að læra að hugsa fyrst og framkvæma svo og þá eru menn kannski komnir yfir þrítugt og loksins tilbúnir að fara að gifta sig!

Meðal giftingaraldur kvenna tæp 32 ár og karla 34 ár

Athugasemdir

[gbirg (IP-tala skráð) 24.5.2007 kl. 10:09]

Það má líka líta á þetta þannig að okkur íslendingum þyki það fyllilega nóg að þeir einstaklingar sem ætla að búa saman geri "sambúðarsáttmála" sín á milli. Ekki sé þörf á að draga einhvern embættismann að málinu. Hvort sem hann sé starfsmaður ríkis eða kirkju. Það eru ekki allir sem leggja áherslu á þann hluta giftingarinnar að hún sé staðfesting fyrir guði.

Einnig gæti vaxandi kostnaður við brúðkaup haft áhrif á hvenær fólk er tilbúið til að gifta sig. Hér á landi er ekki eins sterk sú hefð að foreldrar kosti giftingar barna sinna enda þýðir það líka að foreldrarnir hafa þá meira um þessa ákvörðun að segja sem fellur ekki alveg að sjálfstæðishugarfari okkar.

[Sigrún Magnúsdóttir (IP-tala skráð) 24.5.2007 kl. 10:40]

Mér finnst þetta skrítin stefna þegar fólk sem á börn saman er ekki tilbúið að gifta sig af því að það sé svo mikil skuldbinding!! Pínu öfugsnúið svona miðað við að boðið er upp á skilnað ef þú ert ekki sáttur við hjónabandið en börnin? Ekki skilurðu við þau! Og ótrúlega margir sem líta á trúlofun sem skref í ferli sambandsins sem á ekkert skylt við giftingu. Margir hafa verið trúlofaðir en aldrei einu sinni rætt giftingu. Æh hvað ég er gamaldags.